- کنایه زدن
کنایه گفتن، کلمۀ کنایه آمیز به کسی گفتن
معنی کنایه زدن - جستجوی لغت در جدول جو
- کنایه زدن(رَ / رُو اَ تَ)
گفتن عبارت کنایه آمیز. (آنندراج). گوشه زدن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عبارت کنایه آمیز گفتن. (فرهنگ فارسی معین) :
گفتی به من که تیغم از ابرو کنایه است
گر می زنی کنایه نگارا به من بزن.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج)
گفتی به من که تیغم از ابرو کنایه است
گر می زنی کنایه نگارا به من بزن.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج)
- کنایه زدن
گوشه زدن نیش زدن تفشه زدن عبارت کنایه آمیز گفتن: گفتی بمن که تیغم از ابرو کنایه است گر میزنی کنایه نگارا، بمن مزن. (طاهر وحید)
- کنایه زدن((~. زَ دَ))
منظور خود را غیرصریح بیان کردن
- کنایه زدن
إغاظةً
- کنایه زدن
Insinuate
- کنایه زدن
insinuer
- کنایه زدن
mengisyaratkan
- کنایه زدن
insinuare
- کنایه زدن
insinuar
- کنایه زدن
insinuieren
- کنایه زدن
insynuować
- کنایه زدن
намекать
- کنایه زدن
натякати
- کنایه زدن
insinuar
- کنایه زدن
insinueren
- کنایه زدن
암시하다
- کنایه زدن
کنایہ کرنا
- کنایه زدن
ইঙ্গিত করা
- کنایه زدن
บอกเป็นนัย
- کنایه زدن
kumaanisha
- کنایه زدن
ima etmek
- کنایه زدن
ほのめかす
- کنایه زدن
इशारा करना
- کنایه زدن
רמוז
- کنایه زدن
暗示
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
دور شدن. برکنار گردیدن: و هوشهنگ که چهارم بطن بود از فرزندان او، ولی عهد گردانید و به مرگ خویش کناره شد. (فارسنامۀ ابن بلخی از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، مردن. (یادداشت ایضاً) : وبایی عظیم پدید آمد پس هر کسی را عزیزی کناره می شد صورتی می ساخت مانند او. (فارسنامۀ ابن بلخی). چون پدرش کناره شد در شکم مادر بودو تاج بر شکم مادرش نهادند. (فارسنامۀ ابن بلخی). و نزدیک منذر رفت و آنجا می بود تا پدرش کناره شد. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 75)
ناف زدن ناف بریدن: قابله بهر مصلحت بر طفل وقت نافه زدن نبخشاید. (خاقانی لغ)
ناله کردن فغان کردن: دیگ زند ناله که خون خورده ایم ریگ بریزید که خون کرده ایم. (نظامی لغ)
گناه را بگردن گرفتن، یا گناه زدن بر خود. گناه کسی را بگردن خود گرفتن
شراب نوشیدن: (در این میخانه هر ایمایی از جایی خبر دارد - گدایی کاسه ای زد ساغر جمشید پیدا شد) (میرزا جلال)
نفس نفس زدن به هن وهن افتادن، سر و صدا راه انداختن بر اثر شتاب و نگرانی
